- قرآن کریم.
- آفرین، فریده و همکاران (1396)، تحلیل آشنایی‌زدایی در شعر با چشم‌های احمد شاملو، فصلنامة مطالعات زبانی و بلاغی، سال 8، شمارة 15، صص 7-20.
- آق‌اولی، عبدالحسین حسام‌العلما (1373)، درر الأدب، بی‌جا: دارالهجره.
- آهنی، غلامحسین (1360)، معانی بیان، تهران: بنیاد قرآن.
- ابن‌اثیر، ضیاءالدین (1420ق)، المثل السائر، تصحیح محمّد محیی‌الدین عبدالحمید، بیروت: المکتبه العصریه.
- ابن‌منظور، محمّد بن مکرّم (1414ق)، لسان العرب، قم: دارالصادر.
- ابن‌منقذ، اسامه (1987م)، البدیع فی نقد الشعر، قاهره: دارالکتب العلمیة للنشر و التوزیع.
- امین‌پور، قیصر (1365)، طوفان در پرانتز، ارومیه: برگ.
- تفتازانی، سعدالدین (بی‌تا)، مطوّل، حاشیه سید میرشریف، قم: الداوری.
- تقوی، نصرالله (1317)، هنجار گفتار، تهران: مجلس.
- جمالزاده، محمّدعلی (1379)، یکی بود یکی نبود، تهران: سخن.
- جوینی، عطاملک بن محمّد (۱۳۸۵)، تاریخ جهانگشا، تصحیح حبیب‌الله عباسی و ایرج مهرکی، تهران: زوّار.
- حافظ شیرازی، شمس‌الدین محمّد (1368)، دیوان، چاپ محمّد قزوینی و قاسم غنی، تهران: اساطیر.
- حلبی، شهاب‌الدین محمود (1980)، حسن التوسّل الی الترسّل، عراق: وزارة الثقافة و الإعلام.
- حلبی، علی‌اصغر (1388)، تأثیر قرآن و حدیث در ادبیات فارسی، تهران: اساطیر.
- خاقانی، افضل‌الدین بدیل (۱۳۷۳)، دیوان، تصحیح ضیاءالدین سجّادی، تهران: زوّار.
- خزائلی، محمّد و حسن سادات ناصری (1334)، بدیع و قافیه، تهران: مدرسة عالی ترجمه.
- خطیبی، حسین (1366)، فنّ نثر در ادب پارسی، تهران: زوّار.
- دهخدا، علی‌اکبر (1372)، لغت‌نامه، تهران: دانشگاه تهران.
- راستگو، سید محمّد (1392)، تجلّی قرآن و حدیث در شعر فارسی، تهران: سمت.
- راستگو، سید محمّد (1376)، هنر سخن‌آرایی؛ فنّ بدیع، کاشان: مرسل.
- رضاپور، زینب (1400)، زیبایی‌شناسی صنعت حل در مرزبان‌نامه با تأکید بر آیات قرآنی، متن‌شناسی ادب فارسی، سال 13، شمارة 3، صص 49-65.
- رنجبر، احمد (1385)، بدیع، تهران: اساطیر.
- زاهدی، زین‌الدین (1346)، روش گفتار (علم البلاغه)، مشهد: دانشگاه مشهد.
- زبیدی، مرتضی (1414ق)، تاج العروس من جواهر القاموس، بیروت: دارالفکر.
- زیدری، شهاب‌الدین (1385)، نفثة المصدور، تصحیح امیرحسن یزدگردی، تهران: توس.
- سعدی، مصلح‌الدین (1369)، گلستان، تهران: خوارزمی.
- سعدی، مصلح‌الدین (بی‌تا)، کلیات سعدی، تصحیح محمّدعلی فروغی، تهران: علمی.
- ساسانی، فرهاد (۱۳۸۹)، معناکاوی به‌سوی نشانة اجتماعی، تهران: علم.
- سنایی، مجدود بن آدم (1380)، دیوان، تصحیح مدرّس رضوی، تهران: کتابخانة سنایی.
- سیف فرغانی ، محمّد (1364)، دیوان اشعار، تصحیح ذبیح‌الله صفا ، تهران: فردوسی.
- سیوطی، جلال‌الدین (1433ق)، عقود الجمان فى علم المعانى و البیان، قاهره: دار الإمام مسلم.
- شبستری، محمود (1368)، گلشن راز، تهران: طهوری.
- شفیعی کدکنی، محمّدرضا (۱۳۸۵)، هزارة دوم آهوی کوهی، تهران: سخن.
- شفیعی کدکنی، محمّدرضا (1396)، این کیمیای هستی: دربارة حافظ، تهران: سخن.
- شمیسا، سیروس (1386)، نگاهی تازه به بدیع، تهران: میترا.
- صادقیان، محمّدعلی (1387)، زیور سخن در بدیع فارسی، یزد: دانشگاه یزد.
- صبّاغی، علی و حسن حیدری (1396)، تلمیح، از سرقت ادبی تا صنعت ادبی: بررسی تلمیح در منابع بلاغی، مجلة فنون ادبی، دورة 9، شمارة 3، صص 1-12.
- طغیانی، اسحاق و تقی اجیه (1390)، علوم قرآنی و تأثیر قرآن و حدیث در ادب فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی خمین.
- ظهیر فاریابی، طاهر بن محمّد (۱۳۸۱)، دیوان، تصحیح امیرحسین یزدگردی، به اهتمام اصغر دادبه، تهران: قطره.
- عروضی سمرقندی، احمد (۱۳۸۲)، چهار مقاله، بر اساس نسخة قزوینی، تهران: جامی.
- عسکری، ابوهلال (1419ق)، الصناعتین؛ الکتابة و الشعر، چاپ علی‌محمّد بجاوی، بیروت: المکتبة العصریة.
- علوی، ابن‌طباطبا (1426ق)، عیار الشعر، تحقیق عبدالعزیز المانع، قاهره: مکتبة الخانجی.
- علوی مقدّم، محمّد (1372)، در قلمرو بلاغت، مشهد: آستان قدس رضوی.
- علوی مقدّم، مهیار (۱۳۷۷)، نظریه‌های نقد ادبی معاصر (صورت‌گرایی و ساختارگرایی)، تهران: سمت
- فخرالدین رازی (1992م)، نهایة الایجاز فی درایة الاعجاز، چاپ بکری شیخ امین، بیروت: دارالعلم للملایین.
- فردوسی، ابوالقاسم (1386)، شاهنامه، تصحیح جلال خالقی مطلق، تهران: مرکز دایرة‌‌المعارف بزرگ اسلامی.
- قزوینی، محمّد بن عبدالرحمن (2000م)، الایضاح فی علوم البلاغه، بیروت: الهلال.
- کوهن، جان (۱۹۸۶م)، بنیة اللغة الشعریة، ترجمة محمّد الولی و محمّد العمری، الدار البیضاء: دار توبقال.
- گرکانی، محمّدحسین (1377)، ابدع البدایع، به اهتمام حسین جعفری، تبریز: احرار.
- مازندرانی، محمّدهادی (1375)، انوار البلاغه، به کوشش محمّدعلی غلامی‌نژاد، تهران: قبله.
- محبّتی، مهدی (1380)، بدیع نو (هنر ساخت و آرایش سخن)، تهران: سخن.
-محبّتی، مهدی(۱۳۹۰) از معنا تا صورت، ج 2، تهران: سخن.
- مدنی، سید علی صدرالدین (1968م)، انوار الربیع فی انواع البدیع، تحقیق شاکر هادی شکر، نجف: العرفان.
- مصری، ابن ابی الاصبع (1368)، بدیع القرآن، ترجمة سیدعلی میرلوحی، مشهد: آستان قدس رضوی.
- مطلوب، احمد (1983م)، معجم المصطلحات البلاغیة و تطوّرها، مطبعة المجمع العلمی.
- مکاریک، ایرنا ریما (۱۳۹۳)، دانشنامة نظریه‌های ادبی معاصر، ترجمة مهران مهاجر، تهران: آگه.
- مولوی، جلال‌الدین محمّد (1373)، مثنوی معنوی، تصحیح رینولد نیکلسون، تهران: امیرکبیر.
- مولوی، جلال‌الدین محمّد(1355)، کلّیات شمس، به‌کوشش بدیع‌الزمان فروزانفر، تهران: امیرکبیر.
- میرباقری‌فرد، سید علی‌اصغر و زهره اسماعیلی (1388)، بررسی نظریة ارتباط و خطاب در مثنوی، پژوهش‌نامة زبان و ادبیات فارسی، سال 1، شمارة 2، صص 53-66.
- میرفندرسکی، ابوطالب (1381)، رسالة بیان بدیع، تصحیح سیده مریم روضاتیان، اصفهان: دفتر تبلیغات اسلامی.
- نامور مطلق، بهمن (۱۳۸۶)، ترامتنیت؛ مطالعة روابط یک متن با دیگر متن‌ها، پژوهش‌نامة علوم انسانی، شمارة 56، صص 83-98.
- نجفقلی میرزا (1362)، درّة نجفی، تصحیح و تعلیقات حسین آهی، تهران: فروغی.
- نشاط، محمود (1346)، زیب سخن، تهران: شرکت چاپ و انتشارات کتب ایران.
- نوروزی، جهانبخش (1372)، زیورهای سخن و گونه‌های شعر پارسی، تهران: راهگشا.
- نویری، احمد (بی‌تا)، نهایة الأرب فی فنون الأدب، قاهره: وزارة الثقافة و الإرشاد القومی.
- واعظ‌کاشفی، حسین (1369)، بدایع الافکار فی صنایع الاشعار، ویراستة میرجلال‌الدین کزّازی، تهران: مرکز.
- وراوینی، سعدالدین (1380)، مرزبان‌نامه، به کوشش خلیل خطیب‌رهبر، تهران: صفی‌علیشاه.
- وصّاف، شهاب‌الدین عبدالله (۱۳۳۸)، تاریخ وصّاف، تهران: ابن‌سینا.
- هاشمی، احمد (1410ق)، جواهر البلاغه، چ2، قم: اعلام اسلامی.
- همایی، جلال‌الدین (1389)، فنون بلاغت و صناعات ادبی، تهران: اهورا.
- هدایت، رضاقلی‌خان (1335)، مدارج البلاغه، شیراز: معرفت.
- یزدگردی، امیرحسن (1385)، مقدّمة نفثة المصدور، تهران: توس.
)