- قرآن کریم.
- امام علی بن ابی‌طلب(ع). (1386). غررالحکم و دررالکلم. گردآوری ناصحالدّین عبدالواحد آمدی. ترجمۀ سیّد هاشم رسولی محلّاتی. چاپ دهم. تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
- امام علی بن موسی الرّضا(ع). (1408 ق/ 1366 ش.). صحیفه الامام الرّضا علیه‌السّلام. بدون نوبت چاپ. قم: مؤسّسة الامام المهدی «عج».
- آتش‌سودا، محمّدعلی. (1391). «تحلیل رمزشناختی داستان شیخ صنعان». مجلّۀ بوستان ادب دانشگاه شیراز. شمارۀ 12. صص 22 – 1.
- ابن أبی‌جمهور، محمد بن زینالدّین. (1405ق). عوالی اللّئالی العزیزیّه فی الأحادیث الدّینیّه. تصحیح و تحقیق مجتبی عراقی. ج 4. چاپ اوّل. قم: دار سیّدالشّهداء.
- ابن حنبل، احمد بن محمد. (1416ق).مسند الإمام أحمد بن حنبل. ج 31. به تحقیق عامر غضبان و دیگران. چاپ اوّل. لبنان، بیروت: مؤسّسه الرساله.
- ابواسحق نیشابوری (1392). قصص‌الانبیاء. به اهتمام حبیب یغمایی. چاپ ششم. تهران: علمی و فرهنگی.
- ابی‌محمّد الحسن بن علی بن الحسین شعبه الحرّانی. (1400 هـ. ق.). تحف‌العقول. به تصحیح علیاکبر غفّاری. تهران: کتابفروشی اسلامیّه.
- احمدی، بابک. (1395). ساختار و تأویل متن. چاپ هجدهم. تهران: مرکز.
- امامی جمعه، سیّد مهدی. (1383). عین‌القضات در آیینۀ هرمنوتیک مدرن. مجلّۀ علمی ـ پژوهشی دانشکدۀ ادبیّات و علوم انسانی دانشگاه اصفهان. دورۀ دوم. شمارۀ سی و نهم. صص 34-21.
- جامع‌الاحادیث 5/3. فرهنگ جامع روایات پیامبر(ص) و اهل بیت (علیهما السلام). (1392). قم: مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.
- جامع‌التّفاسیر نور 1/2. دائرهالمعارف چند رسانه‌ای قرآن کریم. (بی‌تا). قم: مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.
- جرجانی، سیّد شریف. (1360). ترجمان القرآن. تدوین عالی بن علی بن الحافظ. به کوشش سیّد محمّد دبیرساقی. چاپ دوم. تهران: بنیاد قرآن.
- حسومی، ولی‌الله. (1391). گونه‌شناسی تأویل و تببین روایات در کتاب امالی سیّد مرتضی. نقد و نظر. شمارۀ 68. صص 138- 117.
- خدادادی محمّد، مهدی ملک‌ثابت و یدالله جلالی پندری. (1389). شمس تبریزی و تأویل‌های عرفانی او از احادیث نبوی. دوفصلنامۀ علمی ـ پژوهشی ادبیّات عرفانی دانشگاه الزّهرا (س). شمارۀ 2. صص 103 ـ 73.
- خرّمشاهی، بهاءالدّین. (1376). قرآن شناخت، مباحثی در فرهنگ‌آفرینی قرآن. چاپ چهارم. تهران: طرح نو.
- دریدا، ژاک. (1396). نوشتار و تفاوت. ترجمۀ عبدالکریم رشیدیان. چاپ دوم. تهران: نی.
- دهخدا، علیاکبر. (1372). لغتنامة دهخدا. چاپ اوّل. تهران: دانشگاه تهران.
- رازی، نجمالدّین. (1366). مرصادالعباد. به اهتمام محمّدامین ریاحی. چاپ سوم. تهران: علمی و فرهنگی.
- ریکور، پل. (1397). زمان و حکایت. کتاب دوم. ترجمۀ مهشید نونهالی. چاپ اوّل. تهران: نی.
- سجّادی، سیّد جعفر (1362). فرهنگ لغات و اصطلاحات و تعبیرات عرفانی. چاپ سوم. تهران: کتابخانة طهوری.
- السّیوطی، جلال‌الدّین عبدالرّحمن. (1363). الاتقان فی علوم القرآن. ج 2. به تصحیح ابوالفضل ابراهیم. ترجمۀ سیّد مهدی حائری قزوینی. چاپ اوّل. تهران: امیرکبیر.
- شمس‌الدّین محمّد تبریزی. (1377). مقالات شمس تبریزی. به تصحیح محمّدعلی موحّد. چاپ دوم. تهران: خوارزمی.
- عطّار نیشابوری، فریدالدّین محمّد. (1370). تذکرهالاولیا. به تصحیح و توضیح محمّد استعلامی. چاپ ششم. تهران: زوّار.
- عطّار نیشابوری، فریدالدّین محمّد (1366). دیوان عطّار. به اهتمام و تصیح تقی تفضّلی. چاپ چهارم. تهران: علمی و فرهنگی.
- عطّار نیشابوری، فریدالدّین محمّد (1388). الهینامه. به تصحیح محمّدرضا شفیعی کدکنی. چاپ پنجم. تهران: سخن.
- عطّار نیشابوری، فریدالدّین محمّد(1389). مختارنامه. به تصحیح محمّدرضا شفیعی کدکنی. چاپ چهارم. تهران: سخن.
- عطّار نیشابوری، فریدالدّین محمّد (1391). منطقالطّیر. به تصحیح محمّدرضا شفیعی کدکنی. چاپ یازدهم. تهران: سخن.
- عطّار نیشابوری، فریدالدّین محمّد (1392 الف). اسرارنامه. به تصحیح محمّدرضا شفیعی کدکنی. چاپ ششم. تهران: سخن.
- عطّار نیشابوری، فریدالدّین محمّد(1392 ب). مصیبتنامه. به تصحیح محمّدرضا شفیعی کدکنی. چاپ یازدهم. تهران: سخن.
- عینالقضاه همدانی. (1377). تمهیدات. به تصحیح عفیف عسیران. چاپ پنجم: منوچهری.
- غزّالی، ابوحامد (1364). مشکاهالانوار. ترجمۀ صادق آیینه‌وند. چاپ اوّل. تهران: امیرکبیر.
- فقهی‌زاده، عبدالهادی. (1385). مجلسی و تأویل روایات. مجلّۀ اسلام‌پژوهی. شمارۀ 2. صص 99- 81.
- فیض کاشانی، محمّد محسن. (1371). کلّیّات فیض کاشانی. به تصحیح مصطفی فیض کاشانی. چاپ اوّل. تهران: اسوه.
- کتابخانۀ احادیث فریفین. (1395). قم: مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.
- کزّازی، میر جلال‌الدّین. (1393). رؤیا، حماسه، اسطوره. چاپ هفتم. تهران: مرکز.
- لاهیجی، شیخ محمّد. (1366). مفاتیحالاعجاز فی شرح گلشن راز. با مقدّمة کیوان سمیعی. چاپ سوم: کتابفروشی محمودی.
- مرتضوی، منوچهر. (1365). مکتب حافظ. چاپ دوم: تهران. توس.
- مولوی، جلال‌الدّین محمّد. (1387). مثنوی. به تصحیح دکتر محمّد استعلامی. چاپ نهم. تهران: سخن.
- میرباقری فرد، سیّد علی‌اصغر و شهرزاد نیازی. (1389). بررسی و تحلیل زبان عرفانی در آثار عین‌القضات همدانی. فصلنامۀ علمی ـ پژوهشی دانشگاه قم. شمارۀ اوّل و دوم. صص 286 ـ 267.
- ناصرخسرو قبادیانی. (1384). وجه دین. چاپ دوم. تهران: اساطیر.
- نجفی، مریم، مظاهر نیکخواه و اصغر رضاپوریان، (1397). بررسی جنبه‌های بلاغی زبان در تفسیر کشف‌الاسرار. دوفصلنامة علمی ـ پژوهشی مطالعات زبانی و بلاغی. شمارۀ 17. صص 260- 235.
- نویا، پل. (1373). تفسیر قرآنی و زبان عرفانی. ترجمۀ اسماعیل سعادت. چاپ اوّل. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
- نیچه، فریدریش، مارتین هیدگر، هانس گئورگ گادامر و ... (1395). هرمنوتیک مدرن. ترجمۀ بابک احمدی، مهران مهاجر و محمّد نبوی. چاپ یازدهم. تهران: مرکز.
- یوسفی محمّدرضا و الهه حیدری. (1391). نور سیاه پارادوکس زیبای عرفانی. مجلّۀ ادیان و عرفان. شمارۀ 2. صص 191 – 171.
)