- آقایانی چاوشی، لیلا و روح‌الله آقایانی چاوشی (1395)، متن عرفانی به مثابه خطابه (بررسی وجوه خطابی در ساختار متون عرفانی با تأکید بر استعاره و تمثیل)، پژوهش‌نامه نقد ادبی و بلاغت، سال 5، شمارة 1، صص189-206.
- ابن‌‌رشد (1986)، تلخیص کتاب الشعر، تحقیق چارلز پترورس و احمد عبدالمجید هریدی، قاهره: الهیئه المصریه العامه للکتاب.
- ابن‌سینا (1404)، الشفاء المنطق، ج 4، قم: منشورات مکتبه آیه‌الله المرعشی النجفی.
- ابن‌سینا (1383)، رسالة منطق دانش‌نامة علایی، با مقدمه و حواشی و تصحیح محمد معین و سیدمحمد مشکوه، چ 2، همدان: دانشگاه بوعلی سینا.
- احمد سلطانی، منیژه (1370)، قصیده فنی و تصویرآفرینی خاقانی شروانی، تهران: کیهان.
- احمدی، محمد (1396)، ماهیت نقد رتوریکی و اهمیت آن در مطالعات ادبی، مجله بلاغت کاربردی و نقد بلاغی، دورة 2، شمارة 1، صص 73-87.
- ارسطو (1369)، ارسطو و فنّ شعر، تألیف و ترجمة عبدالحسین زرین‌کوب، چ 2، تهران: امیرکبیر.
- ارسطو(1393)، فنّ خطابه، ترجمة پرخیده ملکی، چ3، تهران: اقبال.
- اکبری، زینب و رجاء ابوعلی (1397)، بلاغت تمثیل در پرتو رویکردهای مختلف بلاغی، دوفصلنامة مطالعات زبانی و بلاغی، سال 9، شمارة 18، صص 7-38.
- امینی، محمدرضا (1388)، بازنگری مبانی علم معانی و نقد برداشت‌های رایج آن، متن‌شناسی ادب فارسی ، دورة 1، شمارة 3، ، صص 59-76.
- انوری، علی بن محمد (1372)، دیوان انوری، به اهتمام محمدتقی مدرس رضوی، ج1، چ4، تهران: علمی و فرهنگی.
- پراتکانیس، آنتونی و الیوت آرنسون (1379)، ع‍ص‍ر تبلیغات: اس‍ت‍ف‍اده و س‍وء‌اس‍ت‍ف‍اده روزم‍ره از اق‍ن‍اع، ترجمة کاووس سید‌امامی و محمدصادق عباسی، چ4، تهران: سروش.
- حلبی، علی‌اصغر (1377)، تأثیر قرآن و حدیث در ادبیات فارسی، چ 5، تهران: اساطیر.
- حلّی، حسن بن یوسف (1373)، جوهر النضید، ترجمة منوچهر صانعی درّه‌بیدی، چ2، بی‌جا: حکمت.
- راستگو، سیدمحمد (1393)، تجلّی قرآن و حدیث در شعر فارسی، چ 11، تهران: سمت.
- زرین‌کوب، عبدالحسین (1383)، سرّ نی، چ10، تهران: علمی.
- زرقانی، سیدمهدی (1391)، بوطیقای کلاسیک، چ1، تهران: سخن.
- طاهری، محمد (1391)، بررسی آراء افلاطون و ارسطو در نقد محاکات و هنر شاعری، کاوش‌نامه زبان و ادبیات فارسی، سال 13، شمارة 24، صص 9-42.
- طوسی، نصیرالدین (1389)، اساس الاقتباس، چ1، تهران: فردوس.
- فارابی (1408)، المنطقیات للفارابی، تحقیق محمدتقی دانش‌پژوه، اشراف السید محمود المرعشی، المجلد الاول، طبعه الاولی، قم: منشورات مکتبه آیه‌الله العظمی المرعشی النجفی.
- فتوحی، محمود (1386)، نگاهی انتقادی به مبانی نظری و روش بلاغت سنّتی، ادب‌پژوهی، دورة 2، شمارة 3، صص 9-38 .
- فروغی، محمدعلی (1382)، آیین سخنوری، چ4، تهران: زوّار.
- قانونی، محمدرضا و پروین غلامحسینی (1396)، ادبیات عامّه (ضرب‌المثل‌ها و کنایات) و بازتاب آن در رمان‌های جلال آل احمد، دوفصلنامة مطالعات زبانی و بلاغی، دورة 8 ، شمارة 15، صص 117-140.
- مظفر، محمدرضا (1433)، المنطق، تعلیق غلام‌رضا الفیاضی، تحقیق و اشراف رحمه‌الله الرحمتیّ الاراکی، طبعه التاسعه، قم: مؤسسه النشر الاسلامی.
- مکاریک، ایرناریما (1385)، دانش‌نامة نظریه‌های ادبی معاصر، ترجمة مهران مهاجر و محمد نبوی، چ2، تهران: آگاه.
- میرفندرسکی، ابوطالب بن میرزا بیک (1381)، رسالة بیان بدیع، مقدمه، تصحیح و تحشیة سیده‌مریم روضاتیان، چ1، اصفهان: دفتر تبلیغات اسلامی.
- ناصرخسرو (1370)، دیوان ناصرخسرو، تصحیح مجتبی مینوی و مهدی محقق، تهران: دانشگاه تهران.
- واعظ کاشفی سبزواری، میرزا حسین (1369)، بدایع الافکار فی صنایع الاشعار، ویراستة میرجلال‌الدین کزّازی، چ 1، تهران: مرکز.
-Kennedy, George A. (1994), A New History of Classical Rhetoric, Prinston University Press.
-Plett, Heinrich F. (2010), Literary rhetoric: concepts-structures-analyses, Vol. 2, Brill.
-Toohey, Peter (1994), Epic and rhetoric, Persuasion: Greek rhetoric in action, Ed. Ian Worthington, London, UK: Routledge, 153-175.
-Wardy, Robert (2005), The birth of rhetoric: Gorgias, Plato and their successors, Routledge.
)