فراهنجاری در شعر سبک هندی

نویسندگان

چکیده

سبک به‌طور‌کلی به معنی نحوۀ بیان است. به عقیدۀ فرمالیست‌ها، وقتی اثر‌آفرین به‌دنبال ادبی‌کردن متن باشد، باید از یکسری قواعد و هنجارهایی که در زبان معیار و غیر ادبی وجود دارد، فراتر رود و با آشنایی‌زدایی و بیگانه‌سازی به اثر خود جلوۀ هنری ببخشد. آشنایی‌زدایی از دو طریق فراهنجاری و قاعده‌افزایی صورت می‌گیرد. «جفری لیچ» برای اولین بار فراهنجاری را به هشت بخش تقسیم کرد که شامل فراهنجاری واژگانی، آوایی، نوشتاری، معنایی، سبکی، نحوی، گویشی، زمانی یا باستان‌گرایی می‌شود. سهم هر کدام از این فراهنجاری‌ها در ادبی‌کردن متن متفاوت است و در دوره‌های مختلف ادبی به گونه‌های متفاوت آن نظر داشته‌اند. از‌ جمله در سبک هندی که در اوایل قرن دهم برای گریز از هنجارهای موجود در اشعار دورۀ تیموری با بهره‌گیری از فراهنجاری‌ها، به ابداعاتی در ساحت زبان و معنا دست زدند و سبکی متمایز از دیگر دوره‌ها آفریدند. این نوشتار سعی در شناسایی انواع فراهنجاری و ذکر نمونه‌هایی از غزلیات این دوره دارد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Deviation in Poetry of Indian Style

چکیده [English]

Style generally means expression. According to the formalists, when the author is seeking literary text, he must have a standard language and literary norms that are beyond and alienation and defamiliarization do literary test. defamiliarization done is two ways: extra regularity and Deviation. For the first time, Jeffrey leaches divided deviation into eight parts. It contains lexical, phonetic, written, semantic, stylistic, grammatical and archaism deviation.  The share of each of the deviations is different in different periods of literature and in a manner different from literary texts. It included at the beginning of tenth centuries in Indian style, to evade existing norms of the lyrics timuri and with using the deviation created contributions in the field of language. This article tries to identification of deviation types and mention of examples of the lyrics of the period.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Style
  • Indian style
  • formalist
  • Deviation
  • types of deviation
  • Safavi era