بلاغت، چراغی فرا راه فهم لطایف قرآنی

نویسندگان

چکیده

هر متن ادبی، دارای روح و جسمی است و علوم بلاغی، نقشی اساسی در فهم روح زبان و زوایای پنهان و بخش‌های ناگفته و نانوشته متون دارد، به طوری که کم توجهی به این موضوع، در بسیاری از موارد، فهم درست متن ادبی را مختل می‌نماید. این موضوع، برای هر منتقد ادبی و به ویژه برای مفسّران که وظیفه تشریح و تفسیر آیات قرآن کریم را به عهده دارند بسیار با اهمیّت است. این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی و با ذکر شواهدی از آیات سوره مبارکه «طه» اهمیّت این موضوع را تبیین و بررسی نموده است.
نتایج به دست آمده از این پژوهش گویای آن است که توجّه یا عدم توجه به این موضوع در فهم آیات شریفه، می‌تواند مفهوم آیه را به کلی دگرگون نماید و مفسّرانی که به لطایف بلاغی، مانند: ایجاز، اطناب، مجاز، حقیقت، قصر، وصل، فصل و غیره، توجّه کافی نموده‌اند، پیام‌های این مائده آسمانی را بهتر از دیگران دریافته و حقّ مطلب را در تفسیر آیات شریفه،‌ تا حدودی ادا نموده‌اند. نمونه‌های ذکر شده در این پژوهش، نقش علوم بلاغی در فهم درست آیات را به خوبی نشان می‌دهد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Rhetoric as a Light to the Interpretation of the Quran

چکیده [English]

In view of the fact that rhetoric refers to spirit of languages and discovers unseen aspects of texts, understanding of so many texts depends on rhetorical investigations. This is of more significance for commentators of the Quran, who have the task of interpretation of the Holy Book. Certainly, exegetists, who have neglected rhetorical themes like brevity, verbosity, metaphor, allegory, junction, disjunction, etc., could not catch heaven gifts of the Quran and failed to do their best. This paper tries to express the importance of this issue by giving some evidence from chapter 20 of the Quran (sura t{āhā)

کلیدواژه‌ها [English]

  • The Holy Quran
  • Interpretation
  • Rhetoric
  • commentators