حافظ و آشنایی‌زدایی در قلمرو تلمیح

نویسنده

چکیده

تلمیح از آشناترین و پرسابقه‌ترین شگردهای بلاغی در ادبیات ایران و جهان است. ‏در این نوشتار به شیوه‌های کاربرد تلمیح در معنای ویژه‌تر و رایج‌تر آن که عبارت از اشارات ‏داستانی است، در شعر حافظ توجه می‌شود. حافظ تلمیحاتی آشنا را در نمونه‌هایی چشمگیر، ‏به شکل و شیوه‌ای ناآشنا و متفاوت روایت می‌کند. گاه داستان را از گونه‌ای دیگر می‌نگرد و ‏گاه از ایهام و تناسب در پیچیده کردن ساختار اشاری و تداعی‌انگیز تلمیح بهره می‌گیرد. از ‏شگردهای شاخص او در این زمینه آمیزش سنت‌های گوناگونی است.‏

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Hafiz and difamiliarization in allusioms

چکیده [English]

Allusion (Talmih) is a usual and ancient rhetorical ‎technique in literature of Iran and the world. In this article, ‎Hafiz's approach to fictional allusions is studied. Hafiz ‎reconstructs celebrated allusions into different and essentric ‎styles .Hafiz frequently considers stories in a different way, ‎or uses amphiboly and symmetry to do complex indicational ‎and accociational structure of allusion. He further mixes ‎different traditions with reference to their allusions.‎

کلیدواژه‌ها [English]

  • Hafiz
  • allusion
  • difamiliarization
  • amphiboly
  • fictional allusions