A Linguistic and Rhetorical Study of Collocation in Shahnameh

Document Type : Original Article

Authors

1 Assistant Professor of Semnan University

2 M.A of Ilam University

Abstract

     One of the conceptual relations between words is collocation which means two or more words are collocated in such a way that the possibility of their coming together is predictable. In literary language, collocation is the result of mental association and linguistic connections between parts of speech. Persian poetry regarding harmony in the different dimensions of speech, always has been distinct and this feature exists in Ferdowsi`s poem too. This facts lead us to look for finding the answers for the questions like, does collocations applied in Shahname, if it is used what kinds of it and to what extent are they used?
This research is a kind of descriptive, corpus-based one, which has been done based on Safavi’s semantics fields theory which is based on structural linguistics. The corpus of study includes 1060 verses of Shahame. The results indicate that  The application of all kinds of lexical collocations such as noun + noun , noun + adjective and noun + verb and associative collocation such as semantic association , phonetic association and syntactic and structural association and the existence of proportion and wide connections in conceptual relations network like hyponymy , polysemy , synonymy and semantic opposition applied in shahnameh can be of the most important and most high frequency coordinates of linguistic and literary level of Ferdowsi`s poem .
 

Keywords

References

-‌ افراشی، آزیتا (1378)، نگاهی به مسئلۀ باهم‌آیی واژگان، زبان و ادب، دورۀ 4، شمارۀ 7 و 8، صص 73-81.
- ـــــــــــــــ (1386)، ساخت زبان فارسی، تهران: سمت
 - باطنی، محمدرضا (1381)، مسائل زبان‌شناسی نوین (ده گفتار)، تهران: آگاه.
 - ــــــــــــــــــــــ (1348)، توصیف ساختمان دستوری زبان فارسی، تهران: امیرکبیر.
-‌ پناهی، ثریا (1379)، فرایند باهم‌آیی در زبان فارسی و نقش ترکیبات باهم‌آیند در آموزش فارسی به غیرفارسی‌زبانان، پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
- ـــــــــــــ (1381)، فرایند باهم‌آیی و ترکیبات باهم‌آیند در زبان فارسی، نامۀ فرهنگستان،سال پنجم، شماره 19، صص200-211.
- شریفی، شهلا و مجتبی نامور (1391)، تقسیم‌بندی انواع باهم‌آیی واژگانی با در نظر گرفتن ویژگی‌های فرامتنی در شکل‌گیری انواع باهم‌آیی، مجله زبان‌شناسی و گویش‌های خراسان، شماره7، صص 39-62.
- صفوی، کورش (1379)، درآمدی بر معنی‌شناسی، تهران: سوره مهر.
- ـــــــــــــــــــ (1380)، گفتارهایی در زبان‌شناسی، تهران: معراج.
- ـــــــــــــــــــ (1380)، از زبان‌شناسی به ادبیات، جلد اول: نظم، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامی.
- ـــــــــــــــــــ (1382)، معنی‌شناسی کاربردی، تهران: انتشارات همشهری.
- ـــــــــــــــــــ (1382)، پژوهشی دربارۀ باهم‌آیی واژگانی در زبان فارسی، زبان و ادب، سال هشتم، شماره 18، صص276-288.
- ـــــــــــــــــــ (1383)، از زبان‌شناسی به ادبیات، جلد دوم: نظم، تهران: سوره مهر.
-Cruse, D.A. (1986), Lexical Semantics, Cambridge, Cambridge University Press.
-Halliday, M.A. & Hassan, R. (1976), Cohesion in English, Longman.
-Lyons, J. (1977), Semantics, 2 Vols, Cambridge: Cambridge University Press.
The Journal Of Linguistic and Rhetorical Studies
Volume 10, Issue 19
July 2019
Pages 105-126

Files

Share

How to cite

Statistics