- اسامه بن منقذ، مجدالدین [بیتا]، البدیع فی نقد الشعر، تحقیق احمد احمد بدوی و حامد عبدالمجید، الجمهوریه العربیه المتحده: وزاره الثقافه و الارشاد القومی.
- أبوحیان التوحیدی، علی بن محمد بن العباس (1424ق)، الإمتاع والمؤانسه، بیروت: المکتبه العنصریه.
- الجرجانی، أبوبکر عبدالقاهر بن عبدالرحمن (1422ق)، دلائل الاعجاز، المحقق: عبدالحمید هنداوی، بیروت: دار الکتب العلمیه.
- دوستخواه، جلیل (1371)، اوستا، کهنترین سروده و متنهای ایرانی، ویرایش دوم، تهران: انتشارات مروارید.
- طبیبزاده، امید (1383)، وابستههای فعل در زبان فارسی بر اساس نظریه وابستگی، مجلۀ دستور (ویژهنامۀ نامۀ فرهنگستان)، شمارۀ 1،صص 13-28.
- عمارتی مقدم، داوود (1395)، بلاغت از آتن تا مدینه، بررسی تطبیقی فن خطابۀ یوان و روم باستان و بلاغت اسلامی تا قرن پنجم هجری، تهران: هرمس.
- لونگینوس (1379)، در باب شکوه سخن، ترجمۀ رضا سیدحسینی، تهران: نگاه.
- میسری، حکیم (1366)، دانشنامه در علم پزشکی: کهنترین مجموعه طبّی به شعرفارسی، بهاهتمام برات زنجانی، تهران: دانشگاه تهران، دانشگاه مکگیل، مؤسسه مطالعات اسلامی.
-Comrie, Bernard (1989), Language Universals and Linguistic Typology: Syntax and Morphology, University of Chicago Press, ed 2t, (First Edition, 1981).
-Dionysius of Halicarnassus (1910),On Literary Composition, By W. Rhys Roberts Lit. D. (Cambridge), Hon. Ll. D. (St. Andrews), LONDON.
-Halliday, M. A. K. (2004), An Introduction to Functional Grammar, 2nd E, London, E. Arnold.
-Richards, IA & CK Ogden (1923), The Meaning of Meaning: A Study of the Influence of Language upon Thought and of the Science of Symbolism.