- آلن، گراهام (1380)، بینامتنیت، ترجمۀ پیام یزدان‌جو، تهران: مرکز.
- احمدی، بابک (1370)، ساختار و تأویل متن (نشانه‌شناسی و تأویل‌گرایی)، تهران: مرکز.
- انصاری، منصور (1384)، دموکراسی گفتگویی: امکانات اندیشههای باختین و یورگن هابرماس، چاپ اول، تهران: نشر مرکز.
- اولیایی‌نیا، هلن (1390)، «یادداشتی کوتاه دربارة رمان شب ممکن»، نشریه اطلاعرسانی و کتابداری، کتاب ماه ادبیات، شماره 55، ص86..
- باختین، میخائیل ( ١٣٨٣ )، زیباییشناسی و نظریه رمان، ترجمه آذین حسینزاده، تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات هنری.
- تودوروف، تزوتان (1377)، منطق گفت‌وگویی میخائیل باختین، ترجمۀ داریوش کریمی، تهران: مرکز.
- تدینی، منصوره (1388)، پسامدرنیسم در ادبیات داستانی ایران، تهران: علم.
-پاینده، حسین (1390)، داستان کوتاه در ایران (داستان‌های پسامدرن)، جلد سوم، تهران: نیلوفر.
- پاینده، حسین (1382) ،گفتمان نقد، تهران: روزگار.
- پاینده، حسین (1386)، رمان پسامدرن و فیلم، تهران: هرمس.
حسینی، مریم (1396)، مکتبهای ادبی جهان، تهران: فاطمی.
- دریاباری، نازگل (1390)، روایت پست‌مدرن در رمان شب ممکن، نشریه اطلاعرسانی و کتابداری، کتاب ماه ادبیات، آبان، شماره 55، صص 84-85..
- سلدن، رامان و پیتر ویدوسون (1384)، راهنمای نظریه ادبی معاصر، ترجمۀ عباس مخبر، تهران: طرح نو.
- شهسواری، محمدحسن (1388)، شب ممکن، تهران: چشمه.
- کواتیک، وتسلا، (1382)، دنیای داستانی میلان کوندرا، ترجمۀ عیسی سلیمانی، تهران: نگار و نیما.
- کوندرا، میلان، (1386)، عشق‌های خنده‌دار، ترجمۀ فروغ پوریاوری، چاپ یازدهم، تهران: روشنگران و مطالعات زنان.
- کهنمویی‌پور، ژاله (1383)، چندآوایی در متون داستانی، مجله پژوهش ادبیات معاصر جهان، دورۀ 9، صص 5 -16.
- مکاریک، ایرناریما (1383)، دانشنامۀ نظریه‌های ادبی معاصر، ترجمۀ مهران مهاجر و محمد نبوی، تهران:آگاه.
- نامورمطلق، بهمن (1387)، باختین، گفت‌وگومندی و چندصدایی؛ مطالعه پیشابینامتنیت باختینی، نشریه شناخت، بهار 1387، شماره 57، صص 397-413.
- نجومیان، امیرعلی (1385)، «تاریخ، زبان و روایت»،پژوهش‌نامة علوم انسانی، شماره 52، صص 305-318.
- هارلند، ریچارد (1385)، درآمدی تاریخی بر نظریۀ ادبی از افلاطون تا بارت، گروه ترجمه شیراز زیر نظر شاپورجورکش، چ 2، تهران: چشمه.
)