Investigating and Analyzing the Reflection of Folklore (Proverb) in the Novels of Jalal al-Ahmad

Document Type : Original Article

Authors

1 Assistant Professor Payam Noor University faculty member Najaf Abad (special mystic and contemporary literature).

2 2.Master of Persian language and literature.

Abstract

A large part of the culture and culture of any nation, Oral Literature, or Folk Lore; this type of literature included habits, traditions, myths, stories, beliefs, rituals, The songs, traditions and proverbs are very widespread, which was mainly considered in the present era, especially after the acquaintance of Iranians with Western literature and literature. These uses in Persian prose and especially in the literary genre of fiction and novels were more than poetry. Jalal al-Ahmad is a contemporary writer and writer who has used many popular literature in his works. After Jamalzadeh and Sadiq Hedayat this al-Ahmad has used this type in the language of the story; since Al-Ahmad He lived in a mass of people and was in fact one of them; his stories and works are full of folk literature. In general, the folkloric elements used in al-Ahmad's stories can be divided into five main categories - proverbial, proverbial terms (Such as dialects), storytelling parables, popular vocabulary and syntax. This article seeks to study the position of this type of literary works in the works of Jalal al-Ahmad and presenting some of the proverbs and rulings contained in his works and explaining and explaining them the aspects of public literature or parts of it in contemporary stories, and in particular The work of Al-Ahmad, and the importance of this type of application in establishing the relationship with the reader and the general acceptability of his work.

Keywords


- آقا زینالی، زهرا و حسین آقا حسینی (1387)، مقایسه تحلیلی کنایه و ایرونی، فصلنامه علمی- پژوهشی کاوش‌نامه، سال نهم، شماره 17، صص 127-95.
-­ افشاری، مهران (1391)، فرقه عجم و سخنوری‌، فصل‌نامه‌ هستی، دوره اول، سال۱۳، ش۱.
- آل احمد، جلال (1362)،مدیرمدرسه، تهران: رواق.
- آل احمد، جلال  (1384)، زن زیادی، چاپ چهارم، تهران: جامه‌دران.
- آل احمد، جلال  (1387)،پنج‌داستان، چاپ چهارم، تهران: جامه‌دران.
- آل احمد، جلال   (1390)، نون و القلم، چاپ سوم، قم: ژکان.
- امیری، سید محمد (1389)، ضرب‌المثل در ادب فارسی و عربی، پژوهشنامه زبان و ادبیات فارسی، دوره دوم، شماره پنجم، صص 76-55.
- ایروانی‌زاده، عبدالغنی (1384)، الادب العربی و الایرانیون، تهران: سمت.
- ابریشمی، احمد (1377)، مثل‌شناسی و مثل‌نگاری، تهران: زیور.
- انوری، حسن (1384)، فرهنگ امثال سخن، تهران: سخن.
- بشیری، مؤدب (1375)، امثال موزون در ادب فارسی، تهران: سازمان میراث فرهنگی کشور.
- بهمنیار، احمد (1361)، داستان‌های بهمنیاری، تهران: دانشگاه تهران.
- تجیل، جلیل (1362)، معانی و بیان، چاپ اول، تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
- جمالی، سید منصور و صدیقه فرهادی (1390)، بررسی انواع کنایه در دیوان محمدتقی بهار، مجله زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد فسا، س 2، ش 4، صص 54-43.
- خضرایی، امین (1382)، فرهنگ‌نامه امثال‌وحکم ایرانی، شیراز: نوید.
- دهگان، بهمن (1383)، فرهنگ جامع ضرب­المثل‌های فارسی، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
- ذوالفقاری، حسن (1388)، فرهنگ بزرگ ضرب المثل‌های فارسی، تهران: معین.
-  ذوالفقاری، حسن(1386)، هویت ایرانی و دینی در ضرب‌المثل‌های فارسی، فصلنامه مطالعات ملی، سال هشتم، شماره 2، ص 27 تا ص 53.
- ذوالفقاری، حسن(1387)، تفاوت کنایه با ضرب‌المثل، دو فصل‌نامه علمی-پژوهشی پژوهش زبان و ادبیات فارسی، شماره دهم، صص 133-109.
- رجایی‌شیرازی، محمد خلیل (1353)، معالم­البلاغه در علم معانی و بیان و بدیع، شیراز: دانشگاه شیراز.
- شفیعی‌کدکنی، محمد رضا (1366)، صور خیال در شعر فارسی، چاپ سوم، تهران: آگاه.
- شمیسا، سیروس (1370)، بیان، تهران: انتشارات فردوس و مجید.
- عفیفی، رحیم (1371)،مثل‌ها و حکمت‌ها در آثار شعرای قرن 11-3 هجری، تهران: سروش.
- موسوی، مصطفی؛ نوح پیشه، حمیده (1390)، مضامین مشترک در گلستان و امثال‌وحکم عربی، مجله ادب عرب، سال 3، شماره 3، صص 224-201.
- نشاط، سید محمود (1342)، زیب سخن یا علم بدیع پارسی، تهران: چاپخانه رنگین.
- نوین، حسین (1387)، تحلیل روان‌شناختی امثال‌وحکم فارسی، دو فصل‌نامه علمی-پژوهشی زبان و ادب فارسی، شماره دهم، صص 85-108.